Ga naar de inhoud

Wanneer je huis geen thuis meer is

Thuis. Een woord dat warmte en geborgenheid zou moeten betekenen. Maar wat als je op je tenen loopt? Als je bang bent om met je rug naar hem toe te zitten? Als je nooit weet wanneer de storm zal losbarsten?

vrouw in keuken weert man van zich af; ze wil scheiden na huiselijk geweld
Miranda Boerkamp Geschreven door , laatste update: 16 maart 2025

Dagboek van een slachtoffer van huiselijk geweld

Van zacht naar hard

Het begint onschuldig, denk je. Een snauw, een strakke blik, een bord dat met een klap op tafel wordt gezet. Maar de spanning in de lucht wordt dikker, zwaarder. Eerst vliegt het servies, dan de volle borden. Een glas karnemelk spat uiteen op jou, druipt van je gezicht, kleeft aan je huid. De stilte die volgt is bijna ondraaglijk, een nieuwe vernedering die zich in je hoofd nestelt. De vernedering snijdt dieper dan de woede waarmee het werd gegooid. Woede zonder waarschuwing. Jij leert zwijgen, inschikken, voorzichtig bewegen. Maar het is nooit voorzichtig genoeg. Hij duldt geen tegenspraak. En op een dag is het niet meer alleen servies dat door de kamer vliegt. Hij stormt op je af, zijn handen vinden je keel. De grip verstijft, je adem stokt. Paniek golft door je lichaam terwijl de kamer om je heen wazig wordt. Dit is geen ruzie meer. Dit is een grens die nooit overschreden had mogen worden. Je voelt hoe de lucht uit je longen wordt geperst, hoe paniek je lichaam overspoelt. Alles in je lichaam schreeuwt om adem, om ontsnapping. De kamer vervaagt, het geluid vervaagt. Dit is geen ruzie meer. Dit is pure angst.

De stilte voor de storm

De maat was allang vol, maar je blijft. Want wanneer ga je? Hoe ga je? Er is al zoveel op je bord. Tot hij op een dag met een mes voor je staat. Hij dreigt je neer te steken. En pas later, als je het mes ziet liggen, dringt het tot je door. Dit is geen boosheid meer. Dit is gevaar. Dit is overleven.

De eerste stap naar vrijheid: hulp zoeken

Je schakelt hulp in. Tot dat moment had je gezwegen, uit schaamte, uit angst. De periodes van stilte waren misschien nog wel het ergst. Dagen waarin elk geluid te luid leek, elke beweging verkeerd kon zijn. Je hart klopte in je keel, altijd op je hoede, altijd wachtend op de volgende uitbarsting. Dagen waarin hij niets zei, waarin hij je met kille ogen aankeek en je liet voelen hoe klein je was. Je wist dat er weer iets zou komen, maar niet wanneer. Maar je weet: ik ben niet meer veilig. In de relatietherapie hoorde je het al: “Ik weet niet meer wat ik doe als ik in een woedeaanval zit.” Woorden die blijven hangen, zwaarder dan alles wat hij ooit heeft gegooid. Je schaamt je, maar je licht de huisarts in. Je krijgt psychische hulp. En ergens is dat van de zotte. Jij bent degene die hulp zoekt, terwijl het probleem bij hem ligt. Alsof jij degene bent die iets moet veranderen. En toch voel je je schuldig. Want hij heeft het ook zo moeilijk, toch? Hij zegt dat hij het niet zo bedoelt. Dat hij spijt heeft. Dat het hem overkomt. En jij? Jij cijfert jezelf weg. Je maakt excuses voor hem, probeert te begrijpen, te verzachten. Maar hoe vaak heb je al gedacht: dit is de laatste keer? Hoe vaak heb je jezelf beloofd dat het niet meer zou gebeuren? Natuurlijk, waar twee vechten, hebben twee schuld. Maar vechten met woorden? Dat is iets anders dan geweld. Je blijft van elkaar af. Punt.

En diep vanbinnen weet je wat je moet doen.

Van overleven naar leven

Veiligheid voor alles. En als je eindelijk weg bent, besef je hoe heerlijk het is om niet meer bang te zijn. De eerste keer dat je de voordeur achter je sluit en weet: ik bepaal waar ik naartoe ga. Vrijheid voelt anders dan je dacht, maar beter dan je ooit had durven hopen. Je dacht dat het zwaar zou worden, dat de eenzaamheid eenzaam zou voelen. Maar in plaats daarvan voel je iets wat je jaren niet hebt gevoeld: ruimte. Ruimte om te ademen, om jezelf te zijn, om weer te lachen zonder op je hoede te hoeven zijn. Om niet met knikkende knieën naar huis te rijden. Om niet langer te moeten bedenken welke woorden veilig zijn om te zeggen. Je dacht dat dat huis je thuis was. Maar een thuis is een plek waar je veilig bent. Waar je mag ademen en jezelf mag zijn.

Loskomen uit de greep van geweld: wacht niet te lang

Scheiden na huiselijk geweld is een ingrijpende stap, maar vaak de enige weg naar veiligheid. Een veilige scheiding bij huiselijk geweld vraagt om goede begeleiding, zodat je de juiste keuzes kunt maken zonder extra risico’s.

Hoe eerder je aan de bel trekt, hoe meer mogelijkheden er zijn. Bij ScheidingsWijze bieden we ook online mediation en aparte gesprekken, zodat je in een veilige omgeving stappen kunt zetten naar een toekomst zonder angst. We helpen bij het regelen van een veilige scheiding en bieden juridisch advies rondom partnergeweld en scheiding. We kunnen je de weg wijzen naar de juiste ondersteuning, of dat nu juridisch, financieel of emotioneel is. Bij ScheidingsWijze hebben we hulplijnen voor alles wat speelt voor, tijdens en na de scheiding – van crisisopvang na mishandeling en juridische hulp bij scheiding, tot praktische ondersteuning rondom wonen en financiële onafhankelijkheid. Zo sta je er niet alleen voor. Via tijdige mediation kun je de relatie op een veilige en gecontroleerde manier beëindigen. Als conflicten teveel geëscaleerd zijn is dat niet altijd meer mogelijk.

Kies voor jezelf, niet voor een leven vol angst. De drempel is hoog, zeker als er dreigementen of financiële afhankelijkheid in het spel zijn. Maar je verdient het om in een omgeving te leven waar je niet constant op je hoede hoeft te zijn. Hulp is er. Crisisopvang, juridisch advies, begeleiding bij het verbreken van de relatie – je hoeft dit niet alleen te doen.

Van verborgen leed naar herkenning

Het heeft niets te maken met waar je vandaan komt, hoeveel je verdient of hoe oud je bent. 1 op de 5 vrouwen ervaart ooit fysiek partnergeweld. En ook mannen zijn slachtoffer. Het sluipt erin, in kleine stapjes, tot je op een dag niet meer weet hoe je hier bent beland. De schaamte houdt je tegen, maar weet: je bent niet alleen.

Er is altijd een weg naar buiten. Jij verdient veiligheid. Jij verdient rust. Wacht niet tot later om jezelf die kans te geven. Je hebt nog mooie jaren voor je. Laat ze niet wegtikken in een situatie die je kapotmaakt.

Wanneer een huis geen thuis meer is – de grens

Een veilige scheiding is mogelijk, en hoe eerder je stappen zet, hoe meer opties je hebt. Later zul je misschien denken: waarom heb ik dit niet eerder gedaan? Maar nu heb je nog de kans om te kiezen voor vrijheid, veiligheid en een toekomst zonder angst. Zoek hulp. Ga naar vrienden, familie, een hotel. Blijf er niet in zitten. Soms is er hulp op maat. Crisisopvang bestaat. Veiligheid bestaat. En je verdient het.

Ik geloof in het werken aan relaties. Ik geloof dat het gras niet altijd groener is aan de overkant. Maar geweld? Dat is de grens.

Als er verslaving speelt, dring aan op hulp. Neem contact op met je huisarts, Veilig Thuis (anoniem) of chat met VeiligHuis.nl. Ook bij juridische hulp bij scheiding na huiselijk geweld kun je bij verschillende instanties terecht. Je hoeft dit niet alleen te dragen.

Harde feiten over huiselijk geweld

Al 50 jaar geleden werd het eerste Blijf van mijn Lijf-huis opgericht. Een veilige haven voor wie nergens anders heen kon. Vandaag de dag zijn er meer mogelijkheden, meer hulp. Maar de eerste stap blijft het moeilijkst: erkennen dat je recht hebt op een veilig leven.

En dat heb je. Altijd.

Miranda Boerkamp
Miranda Boerkamp


Plaats een reactie:

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Gerelateerde artikelen