Schaamte een gevangenis zonder slot

Ik schaamde me destijds voor het feit dat ik mijn partner verliet terwijl hij ziek was. Dat gevoel vrat aan me.

Waarom voelde ik me zo? Waar kwam die schaamte vandaan? Waarom voelde ik me schuldig terwijl hij degene was die vreemdging?

Een relatie die langzaam verdween

Onze relatie was al lange tijd veranderd. De liefde was vervlogen, van seksualiteit was geen sprake meer, maar wat er nog wel was, was zorg. Zijn ziekte had alles op z’n kop gezet.

Verbouwing van de relatie

We hadden net ons tweede huis gekocht, een opknapper. Hij was bouwvakker, dus we wilden veel zelf doen. Maar toen hij ernstig ziek werd, kwam de verbouwing stil te liggen. De prioriteiten verschoven, en ik moest alle zeilen bijzetten. Mijn eigen dromen, zoals het opstarten van mijn eigen zaak, moesten op pauze. De onzekerheid over zijn gezondheid maakte het te risicovol om die stap te zetten. Hij zat hele dagen thuis en ging ’s avonds leven, terwijl ik overdag keihard werkte. We leefden langs elkaar heen.

_{Meer over het verwerken van een scheiding lees je hier.}

Vreemdgaan als breekpunt

Op moeilijke momenten probeerde ik mezelf ervan te overtuigen dat dit was hoe het hoorde: in goede en slechte tijden, in voor- en tegenspoed toch? Dus cijferde ik mezelf weg. Mijn behoeften, mijn dromen, mijn gevoel – alles werd ondergeschikt. Ik zorgde voor hem met liefde, maar ergens onderweg verloor ik mezelf. Tot hij vreemdging. Dat was mijn grens. En toch… toen ik de knoop doorhakte om weg te gaan, voelde ik schaamte. Hoe kon ik hem verlaten terwijl hij ziek was? Maar tegelijkertijd: hoe kon hij mij zo vernederen en dan zeggen dat het niks met mij te maken had?

_{Twijfel je over scheiden? Lees dan dit artikel.}

Schaamte: een gevangenis zonder slot

Het is vreemd hoe schaamte soms werkt. Ik had alle reden om voor mezelf te kiezen, en toch voelde ik me schuldig. Alsof ik tekortgeschoten was. Alsof ik niet loyaal genoeg was. Maar nu, met afstand, zie ik het anders. Iedereen krijgt zijn eigen lessen in het leven. Ik kan er voor iemand zijn, maar ik kan zijn lessen niet voor hem dragen. En door mezelf volledig weg te cijferen, had ik hem uiteindelijk ook niet verder geholpen. Als je je lessen niet leert, geloof ik, dan worden ze steeds harder totdat je ze niet meer kunt negeren.

De kracht van jezelf terugvinden

Schaamte bij scheiding is iets waar veel mensen mee worstelen. Misschien herken je dit gevoel ook. Wat ik heb geleerd, is dat schaamte ons vaak gevangen houdt in een situatie die allang niet meer goed voor ons is. Maar het is geen misdaad om voor jezelf te kiezen. Soms betekent liefde ook loslaten, zowel voor jezelf als voor de ander.

_{Wil je weten welke voordelen een scheiding kan hebben? Kijk dan hier.}

Wat ik anderen wil meegeven: je hoeft je niet schuldig te voelen omdat je niet langer in een situatie blijft die je kapotmaakt. Soms is het juist moedig om weg te gaan. Scheiden is een breuk, maar ook een kans om opnieuw te beginnen. En dat is niets om je voor te schamen.

Durf te kiezen voor jezelf

Schaamte verdwijnt niet vanzelf, maar door te beseffen dat jouw gevoelens en behoeften er net zo goed toe doen als die van een ander, kun je jezelf stukje bij beetje bevrijden. Het is niet egoïstisch om je eigen geluk serieus te nemen. Juist door trouw te blijven aan jezelf, geef je ook anderen de kans om hun eigen verantwoordelijkheid te dragen. Wil je weten welke stappen je kunt nemen bij een scheiding? Bekijk het stappenplan. Daarnaast bieden we naast het regelen van de scheiding ook ondersteuning voor alles wat eromheen speelt. Bekijk onze hulplijnen voor meer informatie.

Scheiden is zwaar, maar jezelf kwijtraken is nog veel zwaarder. En dat wilde ik nooit meer laten gebeuren.

Miranda Boerkamp

• Deel dit artikel: