Tussen wat wordt gezegd en niet bedoeld en wat wordt bedoeld en niet gezegd gaat de meeste liefde verloren
~ Khalil Gibran ~
Heb je regelmatig ruzie met je lief? Wat is het dan dat je zo boos maakt? Is het door iets wat wordt gedaan of gezegd? Of juist door iets wat wordt nagelaten? Is het een blik, rollende ogen of een zucht? Een sneer of een lompe opmerking? Wat is het dat je niet uit kan staan?
Door wat gaat jouw bloed koken? En wat doe jij dan? Of wat zeg je dan? Ben je jezelf bewust wanneer je boos bent of waardoor dat getriggerd wordt? Wat is het dan dat je eigenlijk nodig hebt en niet krijgt?
Ruziegedrag
In mijn praktijk als scheidingscoach kom ik veel ruziegedrag tegen. Er is vaak weinig nodig om een ruzie te laten ontstaan, maar de gevolgen zijn groot en de machteloosheid en het verdriet wat onderhuids aanwezig is duidelijk voelbaar. Er wordt hierbij vrijwel altijd naar de ander gekeken en gewezen. Als de ander maar even normaal zou doen dan zou het allemaal beter worden. Als de ander maar zou veranderen dan zou de boosheid als sneeuw voor de zon kunnen verdwijnen. Helaas piekert de ander daar niet over, want omgekeerd denkt hij of zij dat ook en word jij gezien als oorzaak. Daardoor kan het zo maar zijn dat de ruzie voortduurt, steeds oplaait, escaleert en voer is voor meer machteloosheid.
Hoe kan je zelf beter leren met je emoties om te gaan zodra je boos wordt? Om die vraag te beantwoorden is het eerst belangrijk te snappen wat er bij jezelf gebeurt op het moment dat je boos wordt.
Verwijten
Een trigger voor een ruzie kan zijn: herhaalde verwijten. Misschien herken je wel bij jezelf dat je je partner iets verwijt, zoals : “Je bent er nooit..”, “Je luistert nooit naar wat ik zeg…”, “Ga je alweer weg…?”, “Je zegt ook nooit ……”. Vooral als je moe bent of gestrest of je zit even niet lekker in je vel dan flapt het er zomaar uit. Het is meestal niet de bedoeling iets lelijks te zeggen, maar toch gebeurt het.
Achter elk verwijt zit een wens
Een verwijt is een niet ingevulde behoefte of een onbewuste, ongeziene of onuitgesproken wens. In plaats van dat je in positieve termen je eigen wens of behoeftes duidelijk maakt, wordt de ander het nalaten van de invulling van de wens of behoefte verweten. Meestal ben je je helemaal niet bewust van de eigen behoefte maar is het gebrek aan invulling ervan wel (onbewust) voelbaar.
Ruzie ontstaat dus vaak vanuit dit gevoelde gebrek. Even een voorbeeld om dit duidelijker te maken: Als je je partner verwijt “je bent er nooit” dan heb je behoefte aan meer nabijheid of verbinding. Eigenlijk zeg je: “ik mis je als je er niet bent en ik ben graag bij je”. Als die behoefte niet wordt ingevuld geeft dat een gevoel van angst voor gebrek aan verbinding. Angst geeft stress en vanuit stress maken onze eigen gedachten overuren. Gedachtepatronen die hun oorsprong kennen in hoe je vroeger als kind bent gehecht.
In feite wil je samen zijn en je geliefd voelen, maar door de negatieve respons komt die boodschap niet over. Onbewust ben je bang om verlaten te worden als je partner niet fysiek aanwezig is.
Misschien herken je hieruit de dialoog die je met je zelf voert op zo’n moment: “je bent vast en zeker liever ergens anders dan hier”… “ je vind me zeker niet leuk meer” of “ik ben zeker niet belangrijk genoeg voor je”… “ik doe er toch niet toe”. Eigen interne negatieve overtuigingen.
Deze gedachtes zorgen voor een negatief gevoel, voor frustratie, boosheid en verdriet. En dat terwijl de ander geen idee heeft van wat er zich in jouw lijf, hoofd en hart afspeelt. Want al die tijd heb je nog niet gezegd: “ik mis je, ik heb je nodig, ik vind het zo fijn als we samen zijn”.
‘Daar gaan we weer’
Vooral als je het gevoel hebt ‘daar gaan we weer’, dan weet je dat het ruziepatroon een terugkerend en herkenbaar patroon is van elkaar niet kunnen bereiken, niet begrijpen en onvoldoende erkenning krijgen. Voor je het weet zit je in een patroon van aanvallen, verdedigen of terugtrekken. Beide partners voelen zich miskend en beiden zijn bang voor het verlies van de verbinding. Beide partijen vechten voor herstel van de relatie, maar de wijze waarop is volledig destructief.
Dit voelt niet fijn en voelt niet veilig. Je zoekt veiligheid en vertrouwen en liefde bij elkaar, maar geeft en krijgt het tegenovergestelde in de vorm van afwezigheid, klachten en afkeuring of afwijzing. Als je samen niet in staat bent om deze onveiligheid te herstellen dan ontstaat er een proces van verwijdering van elkaar.
Veranderen van het patroon
Als je je herkent in bovenstaande en je eigen ruzie patroon wilt onderzoeken of doorbreken dan is het volgende van belang:
1. Word je bewust van je eigen gedachtes, gevoelens, emoties en handelingen bij het ontstaan van ruzies.
Zie de ander als de spiegel van jouw handelen en kijk daarin naar je eigen aandeel. Dat is het deel waar je zelf verantwoordelijk voor bent. Dit vraagt de moed om naar je eigen ‘donkere kant’ te durven kijken.
2. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen emoties en je eigen handelen als gevolg van de emoties.
Let er op als je een vorm van boosheid voelt zoals irritatie, ergernis of woede. De trigger komt dan wel bij de ander vandaan, maar de emoties die je ervaart zijn van jou.
3. Voel vervolgens waar je deze emotie in je lichaam kunt voelen en ga daar bewust naar toe met je aandacht.
Blijf met je volle aandacht bij dit gevoel in je lichaam en bij het voelen van de emotie. Adem er naartoe. Op deze wijze wordt de emotie gezien en verwerkt en stapelt dit zich niet op. Zo word je jezelf veel meer bewust van je emotie en dus ook wat daarvan de trigger is. Wordt er een grens overschreden? Voel je je machteloos of gekwetst? Na het doorvoelen van de emotie kan je weer helder denken.
4. Onderzoek je gedachtes die horen bij het gevoel en de gevoelde emotie.
Wat zijn je gedachtes bij de emotie? Kloppen die gedachtes bij hetgeen zich heeft voorgedaan? De grondslag van boosheid ligt in hoe je ergens tegenaan kijkt: een gekleurde bril. Wanneer je minder boos wilt zijn, of anders wilt reageren, dan is het belangrijk om je gekleurde kijken en de conclusies die je daaraan verbindt, over jezelf of over de ander, onder de loep te nemen. Kan je daarbij liefdevol naar jezelf kijken? Ben je in staat om je gedachtes te verruimen? Kan je vanuit een ‘waarnemerspositie’ naar jezelf kijken? Kan je kijken vanuit de positie van de ander? Wat gebeurt er bij de ander door jouw manier van handelen in conflict?
Vanuit hier heb je zelf de sleutel in handen om anders te leren omgaan met je eigen emoties, gedachtes en je manier van reageren.
Plaats een reactie: