Prille Liefde, eindeloos kletsen, leuke dingen doen, vrijen, knuffelen. Het dagelijks leven even aan de kant, de vrienden, de familie, het werk. En als de liefde niet over is na drie maanden, een jaar… dan is het echt een serieuze relatie.
Yes, Samenwonen, lekker bij elkaar zijn, geen ingewikkelde acties met weekendtassen en afspraken maken drukke agenda’s. Dromen over de toekomst. Een huis, jullie thuis maken, genieten de eerste periode van elkaar zien, zonder weekendtas, zonder echt afscheid.
Na een half jaartje zijn daar nog steeds de drukke agenda’s, de dagelijkse beslommeringen. Thuiskomen na het werk, even niet socializen, even niet praten maar bijkomen van de dag, alhoewel met kinderen… dan gaat het gewoon nog even door.
Uit elkaar groeien gaat langzaam en stap voor stap. Het gaat geleidelijk en pas achteraf zie je waar de eerste scheurtjes zijn ontstaan, waar je zaken niet meer vertelde en aangaf. Soms onthouden we antwoorden en reacties van onze partner van 10 jaar terug. Waardoor je nu iets niet verteld. Een antwoord van 10 jaar terug kan invloed hebben op de situatie van nu. Absurd, maar de mens is zo gewend om hokjes en kaders te plaatsen om overzicht te hebben in de chaotische wereld. Zonder de patronen, routines, hokjes en kaders is het leven erg ingewikkeld. Alleen dat zorgt er wel voor dat je elkaar niet echt ziet, niet in het hier en nu.
Het dagelijkse door de liefde heen…
In mijn scheidingspraktijk hoor ik stellen vertellen. Regelmatig blijkt dat ze elkaar gaandeweg niet meer zijn gaan zien, niet rustig hebben gesproken over hun wensen, hun dromen of zaken anders thuis regelen…Was er een scheiding geweest als ze dit wel hadden gedaan? Of was er dan nu minder wrevel geweest?
Het dagelijkse leven breekt ze op en wordt gekoppeld aan de relatie. Het fijnste is de ander de schuld geven van je leven nu, al ben je bij elke stap zelf aanwezig geweest. Ook jij hebt een keuze gehad om zaken anders te doen, te zeggen.
Wat als je nu één keer per jaar een weekend kwetsbaar durft te zijn naar elkaar, open bent over wat er wel niet loopt. In de ogen kijkt, zonder de angst voor de ruzie, de afwijzing of meld wat aan de oppervlakte goed lijkt te gaan maar waar je over piekert, boos wordt. Financiële zaken bespreekt, intieme zaken bespreekt, de focus t.a.v. de kinderen… één weekend per jaar met z’n twee. Zonder de afleiding van telefoon, internet, kinderen en vrienden…Durf jij dat aan?
Plaats een reactie: