Het besluit is gevallen, ik (we) ga (gaan) scheiden maar hoe?
Gedachten vliegen door mijn hoofd. Is èèn van ons schuldig? Had ik niet? Had hij niet? Eèn gedachte komt steeds naar boven. ‘We doen ons best voor de relatie, ieder op onze eigen manier met onze karakters en de wijsheid die we tot dan hebben vergaard. Er is een patroon ontstaan waardoor we niet meer gelijkwaardig zijn in de relatie. De ouder en kind verhouding. Het is voor ons beiden niet goed.
Gesprekken zijn gevoerd, onze beste voornemens hebben we uitgevoerd, tijdelijke veranderingen zijn geweest. Maar het op je tenen lopen voor de ander is geen succesformule gebleken. Het te lang op tenen lopen heeft uitbarstingen tot gevolg. Bij elkaar blijven betekent elkaar verdriet aan blijven doen. Niet omdat we dat willen maar omdat dat nu eenmaal zo is. Verdriet dat we beiden niet hebben verdiend.
Scheidingsmelding
Hoe verder? Hoe ga ik het hem vertellen. Wat zijn de valkuilen? De valkuilen ken ik, deze mocht ik van dichtbij meemaken. Zeggen dat de ander schuld heeft en voor het gemak even vergeten dat je bij elke stap en beslissing aanwezig was. Welk effect heeft dat en wat levert het op als we elkaar gaan verwijten? En ben ik niet bij elke stap in de relatie aanwezig geweest, dus ik ben er ook elke stap bij geweest om anders te doen of te reageren… . Verwijten, schuldigen aanwijzen, allebei een advocaat= vechtscheiding
Mijn eigen stappenplan gemaakt, beginnend bij het begin ‘hoe vertel ik het hem?’
- Stap 1 : uitgangspunt, we doen beiden ons best vanuit wat we weten, kennen, geleerd hebben. De wijsheid van nu en dat moment.
- Stap 2: Zodra de verleiding van verwijten om de hoek komt* bij één van ons twee dan terug naar stap 1 en dit herhalen, herhalen, herhalen. * Mijn ervaring en beeld van dezelfde situatie hoeft immers niet hetzelfde te zijn. Dat is gekleurd door mijn gedachten.
Als dat stuk voor beide duidelijk is dan stap 3…
- Stap 3: Bij familie en vrienden aankondigen dat we spullen nodig hebben ivm met de scheiding. Samen alles verdelen want we zijn in gemeenschap van goederen getrouwd. We hebben geluk, we zijn met niets begonnen en eindigen met minder dan niets :-). Dus geen ruzies over vermogens. Wie heeft de langste inschrijftijd bij de woningbouwvereniging? Die verlaat het huis. Partneralimentatie?
- Stap 4: Samen naar de advocaat en hem het officiële stuk laten vastleggen en indienen. Bijzonderheidje; ook al was de advocaat voor ons samen, hij liet het huurrecht op mijn naam staan terwijl wij meerdere malen aangaven dat het op naam van mijn partner moest. Ik had immers zelf een veel langere inschrijftijd bij de woningbouwvereniging. Wat een mooi discussiepunt had kunnen opleveren, ware het niet dat we dat niet van plan waren. Nog een bijzonderheidje, elke minuut waarin de advocaat aan de telefoon hetzelfde vertelde als in zijn schrijven en elke fout die niet bij ons lag werd berekend. Over toevoeging vanuit de rechtsbijstand heeft hij het nooit gehad, terwijl wij daar zeker recht op hadden. Leren doe je altijd achteraf en nu dus ook weer.
Natuurlijk zijn er goede advocaten, maar wees kritisch en alert, ook als je al met iemand in zee bent gegaan. Behartigt de advocaat inderdaad jullie en jouw belang of met name zijn eigen belang? En nu waren mijn ex-partner en ik er zelf bij om het in goede banen te leiden.
Natuurlijk was er in de periode van onze scheiding verdriet, boosheid, teleurstelling, twijfels, het de ander willen verwijten en met spullen willen gooien. Mijn man was er niet blij mee, maar erkende ook dat het niet goed ging tussen ons. Onze redding is dat we de focus tijdens onze scheiding hadden op “We hebben ons best gedaan in wat in ons vermogen lag, onze wijsheid en onze ervaring om de relatie te laten slagen. We gunnen elkaar een mooi leven zonder de ander, we wensen elkaar een goed leven ook met iemand anders. Ik kan en wil de ander niet veranderen, dat is niet mogelijk en ik kan van hem of haar niet verwachten dat het gedrag voor of na de scheiding anders wordt.”
Dankzij de levenslessen uit het verleden, de vechtscheiding die ik van nabij ken en kijken naar de basis wat een vechtscheiding veroorzaakt (verwijten van de ander, waar je zelf een keus had kunnen maken bijvoorbeeld boos worden of juist niet, de ander willen veranderen) hebben we onze scheiding samen kunnen regelen. Ik zou het niet anders willen doen en ik ben blij dat we het samen zo hebben kunnen doen. Je hebt er altijd wel twee voor nodig.
Het nieuwe scheiden
Scheiden of uit elkaar gaan is loslaten. Loslaten gaat gepaard met verdriet en rouw om wat er verloren gaat als je uit elkaar gaat. Maar het kan ook gaan over opluchting om wat je niet meer hoeft. Wel is het noodzakelijk om afscheid te nemen, te leren loslaten en om te leren kijken met andere ogen. ‘Oog op de toekomst’.
Hoe nu verder?
De ervaren en professionele leden van ScheidingsWijze helpen je om de scheiding en alles rondom scheiden efficiënt, zorgvuldig, betaalbaar en volledig met elkaar te regelen. Tijdens een vertrouwelijk, gratis en vrijblijvend gesprek bekijken en bespreken we de situatie en kijken we hoe de scheiding of anders voor jullie geregeld kan worden.
Gratis informatiegesprek aanvragen
Plaats een reactie: