Dagboek van een adelaar

Vandaag zat het mee!

De winst van Go Ahead Eagles en de les van mediation

Go Ahead Eagles naar de finale van de KNVB-beker! De Adelaar vliegt hoger dan ooit. Het kan verkeren. En hoe.

De eerste helft? Een schoolvoorbeeld van hoe je een scheiding goed start. Voetballend vermogen, overzicht, controle. Iedereen weet waar hij staat, de afspraken worden nageleefd. De Vikingen van de Vetkampstraat domineren, zoals een goede mediator het begin van een traject strak begeleidt. Structuur en overzicht brengen rust, net zoals een sterke eerste helft een wedstrijd in goede banen leidt.

Maar dan de tweede helft. De voorsprong is er, maar de tegenstander begint te dringen. Het wordt vechten, overleven. Geen fijne combinaties meer, maar ballen wegrossen, tackles inzetten, de rijen gesloten houden. Soms voelt mediation ook zo. Eerst gaat het goed, maar dan komt de emotie. De strijd barst los. Oude wonden worden opengereten.

Wie krijgt wat? Hoe gaan we verder?

In mediation zeg ik vaak: eerst de vrouw en de kinderen. In een scheiding moeten zij goed op hun plek vallen. Net als in deze wedstrijd. Op een gegeven moment draait het niet meer om de finesse van de eerste helft, maar om standhouden, om beschermen wat er is.

Ze zeggen dat de Adelaar altijd weer opstaat, hoe zwaar het ook wordt. En dat bleek. Ze vochten, ze hielden vol, ze grepen wat hun toekwam: een ticket naar de finale. Net als in mediation, waar je doorzetten moet. Waar je door de pijn en het gevecht heen moet om uiteindelijk een oplossing te vinden die voor iedereen werkt.

Want net zoals ik mensen begeleid naar een nieuw hoofdstuk, vliegt Kowet naar de eindstrijd. Met vallen en opstaan, met strijd en volharding. Op naar de finale. Op naar het volgende hoofdstuk.

Hup Eagles! Hup mediation!